venerdì 31 ottobre 2014

Abbasanta. Cultura de atòngiu.

Inoghe suta, sa locandina cun su programma de s'apuntamentu culturale de atòngiu pro su 2014
contivigiadu dae s'Amministratzione Comunale de Abbasanta.



Abbasanta. Inauguradu s'annu acadèmicu de s'Unitre

 

Sàpadu coladu, su 25 de santuaine, in Abbasanta, in sa sala Agorà bi fiat s'inauguratzione de s'annu Acadèmicu de s'Unitre cun sa mesa tunda subra de s'argumentu terra, su tìtulu fiat:

"Noi non siamo i padroni della terra, siamo i suoi figli, dobbiamo fare il possibile per la sua sopravvivenza".

Situ de s'Unitre
Calendàriu cursos 



Atòngiu de autore in Sèdilo.

In Sèdilo sa Consulta de sos giòvanos paris cun su Tzentru de educatzione ambientale de Alessandra Manca e sa Bibiloteca Gramsciana de Ales, at ammaniadu sa de bator editziones de s'apuntamentu culturale de atòngiu.
S'apuntamentu at comintzadu su 12 de santuaine e acabbat su 22 de santandria cun 8 atòbios.
In su programma b'at presentadas de libros, film e atòbios cun personàgios de su panorama culturale sardu.

Programma.






giovedì 30 ottobre 2014

Ajò a su museu, est de badas!!!!


Domìniga chi intrat si podet andare a visitare sos museos sena pagare, est un'initziativa chi si devet a su decretu de Franceschini.

Leghe da in ue benit sa nova originale.

Museos in Sardigna


Operadores in Casteddu. Su 17 de santuaine


Su 17 de custu mese s'assessora Firino at atobiadu sos operadores de limba sarda pro unu cunfrontu e mescamente pro los intèndere.
Pro nde ischire de prus:

Aprovatzione regulamentu pro prodùere risu

Aristanis. Su Consìgiu Provintziale, at aprovadu in sa riunione de su 21 de santuaine, su regulamentu pro  semenare arrosu, est a nàrrere chi b'at a èssere su regulamentu pro s'atividade de produtzione de su risu.

"Un regolamento che tiene conto di una realtà produttiva territoriale di cui le risaie sono parte importante"
 at naradu s'assessora provintziale a s'ambiente Mariella Pani.
Su regulamentu tenet sa punna de isòrvere sos problemas nàschidos cun su tempus, mescamente pro su chi pertocat su tretu mìnimu de distàtzia dae su tzentru de sa bidda a sas arrisàias e sa semplificatzione burocràtica de sas pràticas pro sas autorizatziones. Totu in su rispetu de su Règiu Decretu n. 1265 de su 1934, ch est galu in vigore.
A pustis de 60 dies, dae cando intrat in vigore su regulamentu, s'at a istituire una cummissione tècnicu-sanitària chi s'at a ocupare de sas autorizatziones pro sos impiantos novos.



                      

EJA sa televisioni de is Sardus e de is lìnguas de Sardìnnia.

 presentada dae Tore Cubeddu,  Casteddu 18 e 19 de santuaine - 2014

Un'artìculu de Fiorenzo Caterini



La storia dei giganti nuragici scritta da Bud Spencer.


di Fiorenzo Caterini, dae SARDEGNAblogger


Non ho voluto umiliare pubblicamente quel bravo giovane archeologo, non lo meritavaproprio. Ma in disparte gliel’ho detto.
Gliel’ho detto che questa storia dei pugilatori non si può sentire.
Il giovane è arrossito e ha allargato le braccia, con un gesto di impotenza. Il protocollo prevede che si racconti la storia standard, mi confida sottovoce.
Non mi soffermerò sull’impatto che offre la vista di queste opere degli uomini nuragici di 3000 anni fa. Si resta assorbiti per un istante dalla spirale del tempo, come osservati da spiriti scesi dal passato. La soluzione del piccolo museo comunale è del tutto inadeguata, e su questo ci ritorneremo.
Quello che colpisce è l’incredibile ripetizione di clamorosi, persino ridicoli errori scientifici che si perpetuano automaticamente all’infinito, fino a diventare “storia ufficiale”, standard, da fornire agli incolpevoli visitatori.
Dal sito di Mont’e Prama continuano a riemergere le statue di codesti pugilatori, tanto da essere in larga maggioranza rispetto alle altre.
Ora, che uno schieramento di soldati preveda una maggioranza di gente che come ruolo ha quello di fare a cazzotti, già dovrebbe far sorgere qualche dubbio. Così come dovrebbe far sorgere il dubbio che, tra i ruoli bellici, in tutta la storia, si siano visti arcieri, messaggeri, frombolieri, artiglieri, ma mai pugilatori. Il corpo a corpo a mani nude, infatti, è l’ultima opzione del soldato che resta disarmato.
Ma codeste statue, dunque, rappresentano pugilatori, e non pugili. Qualcosa che ha a che fare con il pugni, ma non proprio pugili. Perché altrimenti l’anomalia di una analogia affatto calzante con i pugili moderni risalterebbe subito.
Dice, però, che con una mano regge lo scudo in testa e con l’altra colpisce (!).
Ora osserviamo questo “pugilatore”, cosi definito dagli archeologi (tra cui Lilliu) fin dagli anni ’60, classificando analoghi bronzetti nuragici, e ora diventata verità ufficiale.
Ha uno scudo in testa, sorretto da un braccio, e l’altro braccio alzato, che mostra l’avambraccio a mo di “ombrello”, nei bronzetti è meglio visibile la protezione di un’elsa.
Ora un pugile, uno che fa a cazzotti riparandosi la testa con uno scudo, non si è mai visto. E che, oltre tutto, lascia tranquillamente la guardia del corpo scoperta. Uno così finirebbe knock out subito.
Né dobbiamo pensare che i pugili del passato fossero stolti. Le varie raffigurazione dei giochi sportivi e lo stesso racconto, nell’Iliade, dello scontro durante i “giochi” tra Epeo ed Eurialo, mostrano una cultura che oggi definiremo “sportiva” che presupponeva un accenno di tecnica pugilistica.
Del resto non si è mai visto uno che fa a pugni lasciando scoperto il corpo e riparandosi la testa. Da che mondo e mondo i pugni non piovono in testa, se non nei film di Bud Spencer e Terence Hill.
Tuttavia questa storia improbabile, persino ridicola, dei pugilatori è andata avanti, e per tutti, stampa compresa, ormai quelle statue rappresentano “pugilatori”.
Naturalmente si sono scatenati gli outsiders, ovvero studiosi e appassionati che stanno fuori dai binari stretti della storia ufficiale e possono dire quello che vogliono senza il rischio di minare la propria carriera, con il vulcanico linguista Pittau, ad esempio, che dice chiaramente che il re è nudo.
Poi c’è tutto l’inseguirsi di teorie ancora più fantasiose che vanno dai corridori in battaglia ai raccoglitori di sughero (la quecus suber, però, cresce in collina e non si estrae certo in quel modo).
Tuttavia questo interessa dimostra, ancora una volta che, quando la storia ufficiale offre un buco, mostra una voragine, è naturale che si cerchi di riempirlo in qualche modo.
Ora la mia è una formazione antropologica e, in questo caso, mi verrebbe da dire, per fortuna.
Perché senza troppe rincorse alla fantasia, già ce lo racconta la statua che cosa è.
Ed è una cosa molto semplice.
Un soldato che si protegge con un scudo.
Banale vero?
Si, ma da che cosa? Non certo dai cazzotti, ma da qualcosa che piove dall’altro ovviamente. Ovvero, molto semplicemente, pietre e frecce.
Pietre e frecce che, come è noto, nel loro tragitto formano una parabola e quindi giungono al bersaglio dall’alto, e non di fronte. Proiettili che rappresentano sempre il preliminare di tutte le guerre, da quelle antiche a quelle moderne. Quando un esercito, infatti, si avvicina ad uno schieramento, un accampamento, un villaggio nemico, fa una cosa molto semplice. Si ripara!
Esattamente quello che fanno, ancora oggi, le polizie di tutto il mondo quando osservano le manifestazioni che possono degenerare in tafferugli, con quei voluminosi scudi e i caschi.
Ora, l’ipotesi molto semplice di uno schieramento di soldati che si protegge in previsione di una battaglia, potrebbe anche risultare non vera, proseguendo nelle acquisizioni. Ma colpisce che ad una lettura così lineare e semplice si sia preferito l’errore palese, marchiano, manifesto. La verità inerte, ripetuta, ma che proviene da fonti ufficiali, dall’interno dell’accademia.
Una di quelle prove che dimostrano, se ce ne fosse bisogno, che la sottovalutazione della storia antica della Sardegna ha molte facce.
Una di queste deve per forza vedere l’antica civiltà nuragica offuscata, non sia mai che si debbano rivedere certe acquisizioni.
Infatti le tecniche di protezione con gli scudi, le “falangi”, sono state sviluppate dai Greci, in particolare da Filippo II con la famosa Falange Macedone, poi evoluta in Falange Oplitica. Gli stessi romani, che inizialmente mutuarono dagli Etruschi le tecniche belliche, idearono la famosa Testuggine, un sistema serrato di protezione della formazione bellica. Con una mano si regge lo scudo, e con l’altra lo si guida, in modo che la fila resti serrata, come si può vedere nella ricostruzione. Naturalmente la mano che guida lo scudo dev’essere protetta da un’elsa, dato che resterebbe scoperta.
Dimenticavo. A Vulci, in Etruria, fu ritrovato uno di questi bronzetti nuragici, uno di questi pugilatori.
Non sia mai che si possa dire che gli antichi nuragici utilizzassero avanzate tecniche belliche, non sia mai.
Ergo, continueremo ancora per molto a chiamare “pugilatore” un soldato con uno scudo in testa.


Inoghe un'àteru artìculu subra de sos Gigantes, de Francesco Giorgioni

Inauguratzione mustra: Un piatto per Gramsci in Baradili.


Sàpadu su unu de santandria, at a èssere inaugurada sa mustra 

A sas 5.30 de sero, in s'àula cunsiliare de sa Comuna de Baradili si presentat sa mustra e posca in sa sala de su Monte Granàticu s'inàugurat sa mustra chi at abarrare aberta fintzas a su 30 de santandria.

Andade a la visitare!
Unu de sos piatos de sa mustra, de Gianna Liscia.

venerdì 24 ottobre 2014

Resumu de sas dies de sa Sardigna.



SAS DIES DE SA SARDIGNA – 
Comune de Norghiddo
 Artìculu de Sara Firinu – Ufìtziu Limba Sarda


Est agabbada chenàbura, su 17 de santugaine, sa manifestatzione culturale partzida in tres adòbios, contivizada dae su Comune de Norghiddo paris a cussu de Ilartzi, a s’Ufìtziu Limba Sarda e a sa Biblioteca comunale.
S’chèrfidu incumentzare su 26 de cabudanni, chi no est una die cale si siat ma una die de importu mannu: sa die europea de sas limbas, festa chi esistit dae su mese de nadale de su 2001, nàschida gràtzias a su cussizu de Europa pro ammentare sa richesa linguistica chi tenimus in Europa: si contant prus de 200 limbas, 30 ufitziales (su nùmeru est semper creschende pro s’arribu de emigrados e rifugiados chi chi s’istabilint inoghe… ); àteru intentu de sa festa est cussu de fàghere a cumprèndere sa richesa de su plurilinguismu e finas pro incorazare s’imparu de sas limbas, siat in iscola che foras, pro chi sa zente si potzat cumprèndere pari pari!
In ùrtimu, custa festa cheret promòvere sa diversidade linguìstica in Europa e su su respetu pro custa, chi est unu de sos printzìpios fundamentales de s’UE, istabilidu in su tradatu de Lisbona de su 2007 e finas in sa “Carta dei Diritti Fondamentali dell UE” (art.22) chi proibit cale si siat forma de discriminatzione de sas limbas (art.21) 

Pròpiu su 26 de cabudanni, in custa die de importu, est istadu presentadu, in sa biblioteca comunale, su libru “Il sardo, una lingua normale”, de Giuseppe Corongiu. Nd’ant arresonadu, paris cun s’autore,  Sara Firinu, Antonello Garau e Antonella Maria Maddalena Licheri. Sa chistione at leadu meda finas sa zente bènnida a ascurtare. S’est faeddadu de sos pregiudìtzios antigos chi dae tempus atanazant sa limba nostra e chi sunt malos a mòrrere, ca sos sardos bi credent!!


S’iscrivet de su sardu: “Il sardo oggi è accettato più o meno da tutti, anche da quelli che una volta ne erano nemici. È accettato, ma a una condizione: che sia solo parlato. Perché il sardo scritto quello no, quello è ancora un tabù. Ai sardi piacciono le definizioni che gli stranieri danno di loro e delle loro cose. Il «pocos, locos y mal unidos» di Carlo V resiste senza motivo a distanza di sei secoli: non perché sia vero, ma solo perché attesta la nostra esistenza. Allo stesso modo, le vecchie verità ottocentesche di Wagner sulla lingua sarda si sono trasformate in luoghi comuni e resistono a dispetto delle nuove scoperte. Non è vero che esistono tante lingue quanti sono i nostri paesi, non è vero che campidanese e logudorese sono due lingue distinte. Non è vero. Esiste la lingua sarda, diffusa in gran parte dell’isola e facilmente comprensibile da tutti coloro che la lingua sarda la praticano veramente. È vero poi ci sono le differenze, gli scarti fonetici”.

Un’àtera cosa chi at fatu Corongiu in custu libru est cussa de àere ammentadu a totus sas chircas de unu istudiosu connotu comente Michel Contini, chi dae annos traballat pro provare chi sa limba sarda est una ebbia. Un’ìsula, una limba!! Non una limba a cantos comente pensat e narat chie a sa limba sarda dda timet!!
S’intentu de Giuseppe Corongiu, in custu ùrtimu traballu chi, a diferèntzia de totus sos àteros at chèrfidu iscrìere in italianu, est istadu cussu de nche fàghere ruere pregiudìtzios e ostàculos e ammustrare su caminu chi, mancari longu e peleosu, at a portare su sardu a èssere “Una limba normale”



Su segundu adòbiu, su 11 de santuaine, est istadu fatu in sa sala de su cussizu de su Comune de Norghiddo: una die pro ammentare a su Poeta desulesu Antioco Casula, menzus connotu comente Montanu.
A leare pro primu su faeddu est istadu su Sìndigu Antonio Pinna, sa persone chi at chèrfidu custas tres dies pro sa limba e sa cultura sarda. De gabale sas relatas de Francesco Casula, Paolo Porcu e Giancarlo Casula chi ant faeddadu de Montanaru comente òmine e poeta. Est istada prus bortas ammentada s’importàntzia artìstica de su desulesu, unu de sos poetas prus mannos in limba sarda. In sa relata sua Francesco Casula at naradu: “Montanaru quando scriveva di Desulo scriveva del mondo intero”, fiat duncas unu poeta de “su mundu” chi, in sos versos suos, faeddaiat de fatos e problemas chi Desulo teniat a cumòniu cun totus.
S’est finas faeddadu de sa positzione polìtica de Montanaru, imputadu de èssere unu fascista malu. Narat de issu professor Casula: Antiogu Casula, prus connotu comente Montanaru (su proerzu suo), forsis su poeta sardu prus mannu, subra de sa Limba at iscrittu cosas chi galu in die de oe sunt de importu mannu, non solu in su chi pertocat sa funtzione de su Sardu in sa poesia, s’iscola, sa vida de sa zente, ma puru pro cumprendere sa chistione de s’unificatzione o, comente si narat cun una paraula moderna, sa «standardizatzione».

E narat finas:  Su poeta de Desulo, però, in sa limba non biet ebia una funtzione literaria e poetica, ma puru una funtzione tzivile, de educatzione, de imparu pro sa vida.


In su Diariu suo iscriet gosi: […] il diffondere l’uso della lingua sarda in tutte le scuole di ogni ordine e grado non è per gli educatori sardi soltanto una necessità psicologica alla quale nessuno può sottrarsi, ma è il solo modo di essere Sardi, di essere cioè quello che veramente siamo per conservare e difendere la personalità del nostro popolo. E se tutti fossimo in questa disposizione di idee e di propositi ci faremmo rispettare più di quanto non ci rispettino.

S’adòbiu de su 11 est agabbadu cun una gara de poesia improvisada intre sos poetas  Senes e Donaera, cun su tema “Poesia a bolu e poesia a taulinu”, acumpanzados dae su Cuntzertu Norghiddesu. 




S’ùrtimu adòbiu, su 17 de Santuaine, est istadu fatu in Ilartzi, in sa Turre Aragonesa, pro presentare su libru  “Letteratura e civiltà di Sardegna”, de Francesco Casula. Ant faeddadu sos sìndigos de sos duos comunes interessados, Stefano Licheri ed Antonio Pinna, sa poetessa Maddalena Frau e su  professore Vincenzo Medde. Coro de sa chistione est istada sa cuntierra subra s’esistèntzia o nono de una literatura sarda bera; de custu, s’autore de su libru, nd’est cumbintu. De su restu, narat professor Casula: «l’intera letteratura sarda… risulta… autonoma, distinta e diversa dalle altre letterature. E dunque non una sezione di quella italiana: magari gerarchicamente inferiore». Su traballu de Francesco Casula tenet finas un’intentu didàticu, essende issu istadu, pro 40 annos, maistru de iscola. S’autore, in su libru, ammentat sos nùmenes e sas òberas prus importantes de sa literadura sarda de sos ùrtimos milli annos: dae sa prima carta chi nos est abarrada, cussa de Casteddu de su 1070 finas a arribare a Salvatore Cambosu, mortu in su 1962, a Giuseppe Dessì e Giuseppe Fiori, mortu in su 2003 e narat chi «è proprio l’Identità sarda il tratto che accomuna gli Autori che abbiamo scelto e trattato in questo volume.





Norghiddo. Graduatòria domos popolares

In su situ de sa Comuna de Norghiddo est publicada sa graduatòria de assegnatzione de sas domos popolares in base a sa L.R. 06/04/1989.

Sa graduatòria est provisòria, chie cheret presentare ricursu lu podet fàghere intro de 30 dies a pustis de sa data de publicatzione, est a nàrrere dae su 10/11/2014 a su 09/12/2014.
Si podent allegare documentos integrativos ma non cussos chi si deviant presentare in antis a su fine de su cuncursu matessi.




Norghiddo. Contra a sa poberesa.

Si informant sos norghiddesos chi fintzas a su 31 de santuaine si podet fàghere dimanda in sa Comuna pro leare parte a su programma: "interventi di contrasto delle povertà estreme."

Leghe su bandu (it.)


Norghiddo. Contra a sos fogos.



Sa muta de amparu dae sos fogos, in su sartu, est prorogada fintzas a su 31 de santuaine, pro pòdere brusiare, fintzas a tando, tocat a dimandare s'autorizatzione a sa Istatzione Forestale.

 

venerdì 17 ottobre 2014

Sèdilo presentada libru.



Cras sàpadu 18 de santuaine, in Sèdilo,  in sa sala Prima Ighina, a sas 5.00 de sero, si presentat su libru de Giuseppe Corongiu:
'Il sardo una lingua normale'
Su libru e sa polìtica linguìstica ant a èssere sos temas de s’atòbiu cun  cun sa presèntzia de Renato Soru. 
A pustis de sa presentada de su libru dibàtitu intre Soru e esponentes de su Coordinamentu Sardu Ufitziale.


Bilartzi. Apuntamentu cun Prof. Casula.

Custu sero sa Comuna de Norghiddo paris cun sa Comuna de Bilartzi e sa collaboratzione de s'ufìtziu limba sarda, presentant su libru de Prof. Francesco Casula
 ''LETTERATURA E CIVILTÀ DELLA SARDEGNA'' VOL. I E II

S'apuntamentu est a sas 5.00 de sero in Bilartzi in sa Turre Aragonesa,
Intervenint:
  • Stefano Licheri - Sìndigu de Bilartzi
  • Antonio Pinna - Sìndigu de Norghiddo
  • Francesco Casula - autore 
  • Maddalena Frau - poetessa
  • Vincenzo Medde - professore de filosofia.

 Bos ispetamus in medas!



Bilartzi. "Unu piatu pro Gramsci"



“Si può dire che finora il folclore sia stato studiato prevalentemente come elemento pittoresco[...]. Occorrerebbe studiarlo invece come «concezione del mondo e della vita», implicita in grande misura, di determinati strati (determinati nel tempo e nello spazio) della società, in contrapposizione (anch’essa per lo più implicita, meccanica, oggettiva) con le concezioni del mondo «ufficiali» (o in senso più largo delle parti colte della società storicamente determinate) che si sono successe nello sviluppo storico.”
Antonio Gramsci






 



Sa biblioteca Gramsciana e Gigi Meli ant batiagiadu su cuncursu:

 "Un piatto per Gramsci".



Sa punna de su cuncursu est cussa de torrare sos sardos a sa cultura immateriale de sa Sardigna chi arriscat de èssere cuntaminada de su totu dae modellos istràngios, comente su casu de sa festa de Hallowen.

Su 31 de santuaine, in sas biddas, pitzinnos medas essint a giru peri sos bighinados cun sa mèmula: Dolcetto o scherzetto?
 
Fintzas a carchi annu faghet non si sighiat sa moda americana ca sos pitzinnos nostros essiant a pedire su mortu mortu e ite de fàghere già bi nde aiat, in sas domos sas meres ammaniaiant sa chena pro sas ànimas de sos mortos e a de note si aparitzaiat e si lassaiant sos màndigos e su de bufare in sa mesa, in àteros logos si coghiant sos macarrones pro sos pòberos e pro sa festa in onni domo si faghiant sos pabassinos...
bortadu dae La Marmilla attraverso le sue storie e le sue leggende " di Albertina Piras e Antonio Sanna

Oe totu custu unu pagu est beninde a mancare…

Sàpadu su 1 de santuaine, sa Biblioteca Gramsciana inàugurat sa mustra:
"Un piatto per Gramsci” pro festare unu Halloween diferente, ant a èssere espostos totus sos piatos de sos chi ant chèrfidu leare parte a su cuncursu serradu su 10 de santuaine.


venerdì 10 ottobre 2014

Comuna de Boroneddu informat.



 Plus  Bilartzi – Bosa

Progetu Home Care Premium 2014


Unu modellu de assistèntzia a sa disabilidade e no autonomia, nou e isperimentale.

Su plus Bilartzi – Bosa at aderidu a unu progetu de s’INPS Gestione Dipendentes Pùblicos  (ex Inpdap) denominadu HOME CARE PREMIUM 2014  pro isperimentare unu modellu nou de assistèntzia a sos disàbiles e no autònomos.

Su progetu.
Sa punna de s’INPS pro mèdiu de custu progetu, est de dare assistèntzia a sos chi non sunt autònomos, in domo issoro etotu, e posca agiudare sas famìlias in s’assistèntzia cun unu contributu “prèmiu” pro atividades essentziales in sa vida de cada die, su “prèmiu” si càrculat in base a su ISEE.
Su progetu est finantziadu dae su Fundu Crèditu e atividade sotziale INPDAP-INPS, alimentadu cun su prelievu de su 0,35% dae sas pagas de su personale de sa pùblica amministratzione in servìtziu.

Sos programmas de interventu prevididos sunt 3:
Ordinàriu,
-         “diretu” a càrrigu de su Plus, si dant prestatziones integrativas/cumplementares comente servìtzios prefessionales in domo, acumpangiamentu/trasportu, frecuèntzia de tzentros diurnos, cunsigna de màndigos in domo, installatzione de ausìlios e demòtica.
-         “indiretu” unu contributu econòmicu fintzas a unu màssimu de € 1300,00 a su mese, erogados dae s’INPS pro servìtzios de assistèntzia in domo de familiares o assistentes familiares cun cuntratu de assuntzione.

Progetos a favore de istudiantes giòvanos in cunditziones de dificultade,
-         sunt  prevididas prestatziones integrativas cumplementares pro s’assistèntzia e s’integratzione iscolàstica.    

Interventos econòmicos pro sugetos chi non sunt autònomos e istant in istruturas residentziales e s’est valutadu chi no est possìbiles a los assìstere in domo.

Pro su Plus Bilartzi-Bosa podent èssere ativados 120 progetos pro una durada de màssimu 12 meses.

Recuisitos pro presentare sa dimanda:
- èssere dipendentes e pensionados pùblicos, utentes de sa gestione INPS ex INPDAP, còniuges o parentes intro de su I gradu.
- èssere residente in una de sas 32 Comunas de su Plus Bilartzi-Bosa.
- èssere  presentes in sa banca datos de s’INPS comente utentes de sa gestione ex INPDAP, chie no est registradu a sa banca datos (còniuge, familiare de I gradu, tutor o amministradore de sustentu) si devet iscrìere.


Iscritzione a sa banca datos.
Sos interessados  si podent iscrìere compilende su mòdulu de iscritzione a sa banca datos chi s’iscàrrigat dae sa setzione “Modulìstica” in su situ www.inpdap.gov.it
o podent dimandare informatziones, e agiudu a s’iscrìere, a sos isportellos sotziales de informatziones e consulèntzia familiare, in custu casu servit unu documentu de identidade e sa tèssere sanitària de su benefitziàriu.


Sos isportellos HOME CARE PREMIUM – sunt a disponimentu pro dare informatziones e consulèntzia familiare.
Gestione de sa Coop.va Sotziale A.D.A. de Bilartzi

In Bilartzi in sa Comuna Carrera Matteotti, n. 64 tel. 0785 561031
Assistentes sotziales:
dotoressa Loredana Murgia 388 9252014 Dotoressa Giuseppina Cubeddu 389 1141201

In Bosa in s’Unione de sas Comunas Carrera Azuni, (ex Pro Loco)
Assistente sotziale: dotoressa Maria Lucia Mulas 388 9252012


Leghe sa nova in su situ de sa Comuna de Boroneddu